tartışma

1. karşı tarafı tahkir etmeye yönelik etiketler üretilir, bunlar her fırsatta tahrik edici tonlarda tekrarlanır.

2. karşı tarafın ne söylediği kesinlikle dinlenmez, muhatabının ne kastettiğini anlamak gibi bir çaba gösterilmez, onların aslında ne demek istediği "zaten bilinmektedir" ve "bilinenden farklı bir şey demek istiyor olabilemezler".

3. sık sık muhatabın artniyetinden, asıl meramını gizlemesinden, numara yapmasından dem vurulur, bu konuyla ilgili etiketler üretilir, her fırsatta tekrarlanır.

4. muhatabın sözleri içinden, tercihan konunun anafikriyle birinci derecede ilgili olmayan cümleler seçilip cımbızlanır, çarpıtılır, olmadık yerlere çekilir.

5. peşin hükümlü genellemeler yapmaktan çekinilmez, el korkak alıştırılmaz.

6. potansiyel "tehdit ve tehlikeler" daima gündemde tutulur, suçlamalar hazırda bekletilir.

7. yandaşlarla paslaşarak oynanır, "vurun kahpeye" tavrı sergilenir, muhatabı linç etmek için bir araya gelinir.

8. demagoji yapılır, duygu sömürüsü yapılır, acındırıcı triplere girilir, laf kalabalığı ihmal edilmez, muhatabın "temel değerlere" nasıl da ters düştüğü her fırsatta tekrarlanır, fırsat olmazsa icat edilir, ses yükseltilir, tehditler sıralanır, gerekli görülürse muhatap "ilgili mercilere" havale edilir.

tanıdık geliyor mu?

#2273128 - sirkencubin  - 29.10.2011   13:38

kafanıza ilginç sandviçler atılabilen bir şey: bir dilim slogan, bir dilim teşhir (dikkat! gerici! faşik! bikbik ibibik), bir dilim slogan, bir dilim konuyla ilgisiz klişe argüman (ama iran? nazi almanyası? bik ibibibik), bir dilim slogan, bir dilim itham (zaten takıyyeci, katil! cikcik ibicicicik), bir dilim slogan...

#2273951 - sirkencubin  - 29.10.2011   23:52