devrimci /ihl

devrim kelimesinin ihtilal veya inkılap manasına geldiği göz önünde bulundurulduğunda devrimci de ihtilalci veya inkılapçı manasına gelir. aslında avrupa lisanlarındaki "revolüsyonist" kelimesinin karşılığıdır. ilginç bir kelimeler salkımının en sakil üyesidir bu kelime. revolüsyonist avrupa lisanlarında köken itibariyle devrî bir hareketi çağrıştırır. düzenin dönüşümü demeye gelir. kelimenin ilk zuhur ettiği dönemde zamanın bir takım devirleri takip ederek dairevi bir hareket çizdiği düşünüldüğünden düzen değişikliği de eski durumuna dönmek gibi anlaşılmıştır. kelimenin revolver kelimesi ile akraba olması da hoş bir tesadüftür. giderek zaman algısının doğrusal bir hal alması ile birlikte revolüsyonistlik ileri doğru bir hareket olarak görülmüştür. düzeni dönüştürmek kastedilir. türkçe'ye ise fransız ihtilali münasebeti ile girmiştir. kavramı türkçe ifade etmeye çalışan büyüklerimiz olup bitenden kargaşa, karışıklık gibi şeyler anladıkları için, bozulma, halel gelme manasına gelen ihtilal sözünü revolüsyon karşılığı olarak kullanmışlar, haliyle revolüsyonist de ihtilalci olmuştur. daha sonra kalb etmek, değiştirmek, dönüştürmek manasına gelen inkılap kelimesi kavrama daha fazla yakıştırılmış ve elemanlar inkılapçılığa terfi etmişlerdir. türkiye cumhuriyeti kurulurken de bu isim tercih edilmiştir. ancak zaman içinde dil faşistleri bu kelimeyi de özleştirmeye karar vermiş ve devrim, devrimci karşılıklarını uygun görmüşlerdir. batıda revolüsyon kavramının dönüşüm manasını ihtiva etmesi, bir düzeni ortadan kaldırıp yerine yenisini kurmak demeye gelmesine mukabil bizdeki harika kişiler sadece yıkmakla ilgili kısmına odaklandıklarından olacak devirmek kökünden gelen karşılıkları kendilerine yakıştırmışlardır.

el-hak bu isim kendilerine pek de yakışmaktadır: dertleri zorları devirmektir. ne kadar mukaddes şey bulurlarsa yıkmaya, devirmeye çalışırlar. bütün olumsuzlukları ile isimleri, türkçe'de anarşist ve terörist kelimelerini çağrıştırır olmuştur. halkımızın anarşist kelimesini de terörist manasına kullandığı hatırlanırsa, hepsinin aynı kapıya çıktığı görülecektir. ülkem insanı devrimcileri haydut, eşkiya vb olarak görmektedir. bu imajı hak etmek için az uğraşmamışlardır: masum insanları kurşunlamışlar, oraya buraya bombalar koymuşlar, bombalı pankartlar asmışlar, banka soymuşlar, gasp suçu işlemişler, gerektiğinde kendi arkadaşlarını öldürmekten çekinmemişler, kendilerine taraftar kazanabilmek için para, kadın ve silahı yem olarak kullanmışlar, türk bayrağını indirip yerine kızıl paçavralar asmaya tevessül etmişler, istiklal marşı yerine enternasyonal söylemeyi marifet sanmışlar, atatürk'e burjuva kemal demekten çekinmemişler, ama sonra herkesten hızlı atatürkçü kesilmişler, yemedikleri nane kalmadıktan sonra kendilerini sütten çıkmış ak kaşık sanmışlardır. kafayı ülkücülerle bozmuş olmaları, her fırsatta bire bin katarak iftiraları ardı ardına sıralamaları, hakaret yağmuruna tutmaları, vicdanlarının derininde saklı bir sızının eseri olabilir mi? vicdanları var mı acaba? yoksa sadece pavlov'un köpekleri gibi ağababaları tarafından öyle şartlandırıldıkları için mi durmadan havlıyorlar? bana ikincisi gibi geliyor, umarım ilkidir, hiç olmazsa bir ümit var demektir.

ülkenin geleceğini sosyalizmde gören inanmış, samimi ve bana göre yanılan insanları devrimciler zümresi içinde sayılmaktan tenzih ederim. insanın sahip olduğu insani değerler, dünya görüşünün önüne geçebilir ve ahlaklı ama fikrini paylaşmadığım insanı, fikrimi paylaştığı halde ahlaksız olana tercih ederim. sözlerim sadece kuduzlar hakkındadır.

(sirkencubin, 11.02.2003 01:21 ~ 01:27)

not: mesela son cümlede bahsettiğim kuduzlar ihl sözlük'te değil. bunu altında başka bir yerden kopyalandığını, henüz ihl ortada yokken yazıldığını belirtmeden kopyalarsam, yanılıp üstüne alınanlar olamaz mı? belki de olmaz, ama ihtiyatlı olmak daha güzel.

#2279320 - sirkencubin  - 02.11.2011   00:50