yıl bin dokuz yüz seksenlerin epeyce başları, mekan ... ilkokulunun 4-d sınıfı. o sene sınıfa gelen üçüncü öğretmen -ki kendisinden cadaloz diye bahsetmek haylice ayıp kaçabilir- ders anlatırken, ön sıralardan tuhaf bir ses gelir, ses hüseyin isimli kardeşimizden gelmektedir.
örtmen: ne yapıyorsun sen!?
hüseyin: örtmenim içimden geldi...
örtmen: ben şimdi sana gösteririm!..
halbuki gayet halim selim bir öğrenci olan hüseyin kardeşimiz, henüz türkçe'nin inceliklerini tam öğrenememiş olduğundan istemsiz olarak ciğerlerinden boşalan sesi "içimden geldi" diye tanımlamaktadır. öğretmen ise bunu "canım istedi" şeklinde algılayarak sinirlenmiştir. öğrencilerini tanımak gibi bir zahmete bile katlanmamış bulunan öğretmen hanımdan, öğrencilerinin türkçe hatalarından kendisini de sorumlu tutabilmek gibi bir anlayış ise, elbette beklenmemektedir. peki ben bu öğretmeni afişe edecek miyim? hayır, istesem bile edemem, çünki o seneki 2 ve 3 numaralı öğretmenlerimin isimlerini hatırlamıyorum. bu vesileyle huzurlarınızda kendilerinden bu gece çorapsız yatmalarını istirham ediyorum efendim, iyi günler dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder