türk olmak şereftir

türk olmaktan gurur duymak: 


kendini türk hisseden biri için tabii bir haldir. ana-babanızla, evladınızla, kardeşinizle gurur duymanızdan çok farklı değildir. bu kişiler sizi utandıracak şeyler yapmamışlarsa, tarihe geçecek bir başarıları olmasa bile, bir vesile bulur, onlarla gurur duyarsınız. sevmenin, kendini yakın hissetmenin neticesidir bu. kafa karıştıran nokta, gurur kelimesinin farklı çağrışımlarla kullanılabilmesi. burada iftihar etmekten bahsediyorum, kibirlenmekten değil. rahmetli ninem "güvenmek" diye bir tabir kullanırdı, gönenmek de buna yakın olsa gerek. şahsen çaba harcayıp elde ettiğiniz bir şey olması gerekmez, yahut atalarınızın "üstün", başka milletlerin "aşağı" olması da gerekmez. sadece kendiyle barışık olmakla ilgili, bir kimlik şuuru taşımakla ilgili, bir tür varoluş coşkusu çeşnisi taşıyan bir his bu. günışığı nasıl içimi ısıtıyorsa, mavi gök nasıl ferahlatıyorsa, yemyeşil ağaçlar nasıl huzur telkin ediyorsa, tarlalarda uzanıp giden al gelincikler nasıl gönlümü çeliyorsa, öyle gurur veriyor bana türk olmak. uzun bir tarih boyunca akıp gelen bir macerayı hatırlamadan bile, al bayrağımın gölgesini gökyüzünde, beyaz bulutlar arasında görmek beni sevindiriyor. nasıl sevgilinizi çok iyi bir kariyeri olduğu için değil, güzellik yarışmalarında derecelere girdiği için değil, sadece gözlerine baktığınızda, gözlerinin ötesinde, derinlerde bir yerde gizli bir şeyleri hissettiğiniz için seviyorsanız, milletinizi de öyle seversiniz, öyle gurur duyarsınız. 

diğer taraftan, türk doğmak bir çaba gerektirmiyor olsa bile, türk kalmak o kadar da kolay değil bu memlekette. kasmayın bu kadar, kendinizi sevmeden, başkalarını nasıl seveceksiniz? 
(sirkencubin, 25.11.2004 14:38 ~ 14:41) 
(sirkencubin 02/11/2011 00:39)