hoca var, hocacağız var; asistan var, asistancık var. kimi hoca vardır, yetiştirir yetiştirir, vefa göremez, evlat acısına benzer bir acıdır damağında kalan. kimi asistan var, bir elinden tutanı olmamıştır, "arkam sensin kal'am sensin dağlar hey" diyebileceği bir hoca bulamamıştır, bir nevi yetimliktir onunki de. nâdanlar birbirini pek kolay bulur da, şöyle balla kaymağın bir arada olduğu haller pek nadir görülür. görülebilirse kıymetini bilmek gerekir. öyle hoca olur ki, onun asistanı olmak, alınabilecek bütün akademik payelerden evlâdır. insan ordinaryüs olur da, ne doçentlikten ne profesörlükten "filan hocanın asistanıyım" derken aldığı hazzı alabilir. dekan da olur, rektör de olur, amma ömrü boyunca hocasının asistanı olarak kalır. tıpkı dede bile olsanız, babanızın yanında bir küçük çocuk gibi kalmanız gibi. bilim bilmekten ibaret değil, vefa da olursa daha güzel. "ilim ilim bilmektir..." biliyorsunuz işte...
(sirkencubin 02/11/2011 01:21)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder