avrupa'yı bitiren, ancak hind üzerinden dolaştığı için eve dönmekte geciken yazar. ancak kapıyı işaret etmeye vakti yetmiş, içeriyi fethedebilseydi kim bilir nasıl olurdu... fikri ve üslubu birbirinden kuvvetlidir, cemil meriç okuduktan sonra yazmaya kalkışanlar kendilerini bir cemil meriç karikatürü olarak bulurlar, bir vakit geçmedikçe fazla yazmamalıdır. ele aldığı mevzuu adım adım cebir meselesi halleder gibi hiç bir basamağı atlamadan kateder, konuyu hiç boşluk bırakmadan düzgün bir duvar örer gibi işler. mesele ne kadar karmaşık olursa olsun, kaç işlem gerektirirse gerektirsin, yorulmadan sonuna kadar takip eder. fikirle oyuncak gibi oynar, ama fikir bir oyuncak değil, bir silahtır ona göre. tenkitleri keskin ve delicidir. bütün alaycı havası içinde insaflıdır, karşılığı olmayan tek bir söz söylemez.
"şuuru burkulmuş aydınlar..." en sevdiğim tasbitlerinden ve bir de mağaradakilerin başına aldığı söz: quid rides? de te fabula narratur (ne gülüyorsun? anlattığım senin hikayen. - horatius, hiciv 1), muhteşem.
(sirkencubin, 09.01.2003 00:19)
cemil meriç'in anlaşılmazlığı diye bir şey yoktur, cemil meriç'i anlamamak vardır. önce 16 yaşında iken okumaya teşebbüs ettim, mağaradakiler'i. başta düşe kalka da olsa ilerliyordum, ama hayaliyyun'dan hakikiyyun'a giden yolda saplanıp kaldım, olmadı, bıraktım. 20 yaşında tekrar elime aldığımda, zorlu bir güreş oldu, mağaradakiler'i okumak, ama bu sefer yılmadım, kitap bitti. zor olmuştu belki, ama o yaş için ve o yaşın donanımına göre anlayabileceğim kadar anlamıştım. arkasından bu ülke geldi ve umrandan uygarlığa. zincir kırılmıştı. öğretiyor ve düşündürüyordu cemil meriç. yıllar sonra jurnal'i okudum ve inat edip onca sene uzak durduğum için kendimi ayıpladım. 30 yaşında tekrar okudum, mağaradakiler'i. kristal bir küre kadar berrak ve sirius yıldızı gibi parlak. anlamamak mazeret değil. iyi bir sözlük edinin ve kolları sıvayın, cemil meriç okunacak adam.
(sirkencubin, 24.01.2003 00:03)
(sirkencubin 25/10/2011 10:57)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder