meşhur
bir kıssadır. yeni yeni farsça öğrenmekte olan talebe, hocasının yanına gelir, "hocam
bir cümle yazdım, yanlışı var mı, bir düzeltseniz..." der ve elindeki
kağıdı uzatır. kağıtta "kasan ü kuseyn duhterân-ı mugâviye" yazmaktadır.
hoca "yâ sabır" çekip açıklamaya başlar: "bir kere kasan ve
kuseyn değil onlar, hasan ve hüseyn. duhterân kızlar demek, bunlar kız değil, erkek,
püserân demen gerekirdi. mugâviye değil adamın adı, muâviye, ama hasan ve
hüseyn muâviye'nin değil, ali'nin çocukları. doğru bir yeri yok ki, neresini
düzelteyim?"
bir
rivayete göre de talebe değil bir devedir, hikayenin kahramanı. kendisine
boynunun neden eğri olduğunu soran birine söylemiştir bu sözü. söz konusu
devenin aynı üslupla pek çok şey yazdığı söylenmektedir.
(sirkencubin,
04.03.2003 13:51)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder